Toen ik nog klein was, vond ik het geweldig om in de herfst een heleboel kastanjes te verzamelen. Die kleine bruine schatten symboliseerden voor mij altijd de herfst. Terwijl ik door het bos struinde, verzamelde ik elke kastanje op die ik kon vinden. Meestal kwam ik thuis met een hele tas vol. Mijn ouders vroegen zich vaak af wat ik in hemelsnaam met al die kastanjes ging doen. Ik antwoordde dan altijd: “Knutselen, dat heb ik op school geleerd.” Maar eerlijk gezegd had ik niet genoeg ideeën, en nog minder tijd om dagenlang met kastanjes te knutselen. Dus gingen de kastanjes weer terug naar het bos.

Maar toen verhuisde ik naar Spanje, en mijn kijk op kastanjes veranderde volledig.

Het was mijn allereerste herfst in Spanje, en ik was er in de zomer naartoe verhuisd. Op een koude herfstdag liep ik door de straten van Barcelona. Ik had afgesproken met vrienden voor een drankje, maar onderweg drong de geur van brandend hout mijn neus binnen. Overal stonden kleine kraampjes, en ik kon niet anders dan erop af gaan vanwege die heerlijke geur.

Wat ik op dat moment ontdekte, was een van de meest authentieke en smaakvolle ervaringen in Spanje: het eten van geroosterde kastanjes op straat.

In Spanje, vooral in de herfst en winter, is het eten van geroosterde kastanjes een geliefde traditie. Deze heerlijke noten, ook wel “castañas” genoemd, zijn veel meer dan alleen voedsel; ze zijn een cultureel symbool van warmte en gezelligheid. Terwijl ik langs de kraampjes op straat loopt, word ik betoverd door de rokerige aroma’s die opstijgen uit de geroosterde kastanjes.

Het bereiden van geroosterde kastanjes is een kunst op zich. De verkopers, vaak ingepakt in dikke jassen en sjaals om de kou te trotseren, plaatsen de kastanjes op een speciale ronde grillpan boven een open vuur. Met zorg draaien ze de kastanjes regelmatig, zodat ze gelijkmatig roosteren. Het sissende geluid en de geur van verbrand hout voegen een vleugje drama toe aan deze eeuwenoude bereidingswijze.

Maar geroosterde kastanjes zijn meer dan alleen een lekkernij; ze zijn een stukje Spaanse cultuur. Terwijl ik wacht op mijn portie, raak ik in gesprek met de lokale verkoper en mede-kastanjeliefhebbers. De traditie van het eten van geroosterde kastanjes vind je in heel Spanje. De kastanje seizoen begint in oktober en duurt tot december. Er zijn zelfs kastanje-festivals. Door het proeven van geroosterde kastanjes kun je een culinaire reis maken door Spanje, allemaal op één straathoek.

Het eten van geroosterde kastanjes is niet alleen een traktatie voor de smaakpapillen, maar ook voor de ziel. Het is een moment om even stil te staan, te genieten van het gezelschap van vrienden en geliefden, en te beseffen hoe kostbaar deze simpele genoegens van het leven zijn. Het is een herinnering dat de eenvoudigste dingen soms de grootste vreugde kunnen brengen.

Het eten van kastanjes op straat in Spanje is een traditie die mijn hart heeft veroverd. Het is een herinnering aan de magie van reizen en hoe het ons verbindt met de rijkdom van andere culturen. Ik had deze prachtige traditie nooit leren kennen als ik niet naar het buitenland was verhuisd.

Emigreren naar andere landen heeft me de kans geboden om nieuwe tradities te ontdekken, nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe smaken te proeven. Het is niet alleen een fysieke verplaatsing, maar ook een reis van de geest en het hart. Het is een kans om te groeien, te leren en te genieten van het leven.